بابلسر، محوری‌ترین منطقه گردشگری مازندران بدون زیرساخت رفاهی

نگاهی گذرا به کمیت و کیفیت بهره برداری از ساحل زیبا دریای خزر در مازندران نشانگر این واقعیت تلخ است که هنوز شیوه ها و کیفیت بهره برداری از ساحل مازندران و ارائه خدمات به مسافران بسیار ابتدائی انجام می شود که نشان از مشکلات مدیریتی و تصمیم سازی در این حوزه است.

در حالیکه دریا و ساحل زیبای آن، بستری بی بدیل برای فعالیت‌های اقتصادی و توسعه آفرین در تمامی طول سال است اما به لحاظ فقر زیرساخت ها که ناشی از رویکردهای سنتی و غیر علمی مدیران و برنامه ریزان  است، فرآیند بهره وری از این ظرفیت عظیم تنها به سه ماه تابستان محدود شده است.

ناصر میرزایی یکی از پلاژدارهای شهر ساحلی بابلسر، در گفت‌وگو با خبرنگار مجله خبری آبادی 118 با اشاره به اینکه ۲۲ سال مشغول در حوره پلاژداری فعالیت است و مدیر ۱۶ پلاژ در پارکینگ سوم این شهرستان است، گفت: بزرگترین منطقه گردشگری ساحلی مازندران با مشکل آب شرب مواجه است.

این فعال حوزه گردشگری با اشاره به دست اندازهای مسیر سرمایه گذاران بخش خصوصی، افزود:  یکی از الزامات مهم جامعه فعلی توجه به مکان رفاهی بوده، از جمله در حوزه گردشگری می توان به هتل ها و پلاژها اشاره کرد.

میرزایی ادامه داد: گردشگری صنعت مهمی است که سبب رشد اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی هر منطقه می شود جامعه هدف گردشگری ساحلی می تواند اقشار مرفه، متوسط و قشر پایین جامعه باشد که هرکدام فراخور اقتصاد خود از منابع طبیعی دریا بهره می برند.

وی یادآور شد: استفاده از هتل و پلاژها معمولا مورد توجه اقشار مرفه و متوسط جامعه است که باید امکانات رفاهی فراهم شود ولی آیا متولیان امر این امکان را برای سرمایه گذار بخش داخلی فراهم کردند که به این مهم دست یابند پاسخ خیر است چون نه تنها برای بهبود اوضاع همکاری لازم را ندارند بلکه دست اندازی‌های مختلف مانع از اقدامات این سرمایه گذاران می شود.

وی تصریح کرد: طبق بخشنامه، پلاژهای پارکینگ یک تا هفت زیر نظر شهرداران و پلاژهای پارکینگ ۷ تا۹ زیر نطر بنیاد است که پلاژداران برای دریافت سند باید از این دو ارگان سند دریافت کنند.

این سرمایه گذار با اشاره به اینکه بعد از ۲۲ سال فعالیت و در این حوزه برای گرفتن سند ملک باید متری ۲۰ میلیون تومان به بنیاد پرداخت کنیم که چند برابر ارزش ملک است گفت: این درحالی است که هیچ وامی بابت گردشگری به ما پرداخت نشده است.

وی افزود: با این گرانی وجه دریافت سند و عدم تعلق وام به بخش پلاژداران اجازه تعمیر و نوسازی پلاژها را نداریم حتی با برخورد بنیاد مواجه هستیم.

این پلاژدار در بابلسر اضافه کرد: این پلاژها به سبب عدم بازسازی و نوسازی قابلیت مسافرپذیری را ندارد و تمام این اماکن بخاطر همین مشکلات فرسوده شده است.

میرزایی گفت: با هزینه سنگین آب، برق، گاز، کارگر و از طرفی اجاره بسیار پایین این پلاژها به خاطر ظاهر نامناسب، مورد استقبال قرار نمی گیرد و این شغل را ضرررسان کرده است. در حالی که می توان با پول فروش این پلاژها و سرمایه گذاری در حوزه های غیر گردشگری سود بیشتری کسب کرد.

این فعال گردشگری با اشاره به اینکه شهرداری و شورای شهر از سرمایه گذاران ساحلی هیچ حمایتی نمی کنند، اظهار کرد:  در هر شهر گردشگرپذیر، شهرداری مکانی را برای چادر زدن مسافران در نظر می گیرد اما در بابلسر این مهم انجام نمی شود و چادرخواب‌ها در کنار ساحل مانع تردد و زیبایی سواحل هستند.

وی افزود: شهرداری به جای اینکه ابتدا ساماندهی سواحل را انجام دهد اقدام به تخریب نموده است تخریب مکان مشاغل مختلف قبل از برنامه ریزی و ساماندهی اقدامی نا مناسب برای دست اندازی به سواحل می شود.

میرزایی با اشاره به اینکه شهرداری می تواند با ساماندهی و احداث مکان های مورد نیاز و اجاره دادن به جوانان، هم منبع درآمدی برای مردم منطقه تعیین کند و هم مدیریت و نظارت برروند کارها برابربا اصول امنیتی و قانونی باشد، خاطرنشان کرد:

متاسفانه واگذاری دکه ها در پیاده‌روها بدون مزایده و برنامه ریزی شده از سوی شهرداری صورت می‌گیرد این در حالی است که حتی نظارتی هم از روند اجناس قابل فروش در این دکه های نمی‌شود.

در این رابطه محمد بناگر یکی از مسافران که اهل شیراز است در گفت‌و گو با مجله خبری آبادی 118 با اشاره به اینکه بزرگترین ساحل گردشگر مازندران امکانات رفاهی برای مسافر از جمله نمازخانه و سرویس بهداشتی ندارد، اظهار کرد: شهرداری از پارکینگ ۱ تا ۷ اقدام به احداث سرویس بهداشتی، حمام و مسجد کرد ولی به جای اینکه پیمانکار برای اجاره این اماکن داشته تا هم منبع درآمد برای شهرداری و هم رفاه مسافر باشد آن را قفل کرده است.

وی گفت: مشکل دیگر دریافت عوارض از مسافر است یک مسافر ممکن است از بخش های مختلف گردشگری بابلسر استفاده کند و مجبور باشد مثلا دو یا سه بار از کنار دریا استفاده کند که پارکینگ ها هربار برای ورود و خروج وی عوارض دریافت می کنند.

این گردشگر تصریح کرد: این موانع و مشکلات عدیده دیگر، گردشگران را به جای بهره مندی از سواحل زیبای بابلسر به سمت رامسر و مناطق غرب و چالوس هدایت می‌کند.

احسان ولدبیگی نیز یکی دیگر از مسافرانی است که به گفته خود از ترکمنستان به این شهر ساحلی آمده است؛ به خبرنگار مجله خبری آبادی 118 گفت: وضعیت نامناسب پلاژها موجب شد تا رغبتی برای ماندگاری در ساحل بابلسر نداشته باشیم.

 وی افزود: چهره نازیبای پلاژ، اجاره بهای غیر منطقی، نبود زیر ساخت‌های رفاهی حتی آب شرب موجب شد تا به شهرهای دیگر مازندران سفر کنیم.

این گردشگر با بیان اینکه برای امنیت بیشتر و دسترسی راحت تر به دریا تمایل و رغبت برای اقامت در این پلاژها ضروری است و باید مورد توجه متولیان امر قرار گیرد، تصریح کرد: با بهبود وضعیت ظاهری این پلاژها امکان جذب گردشگر بیشتر می شود.

رویا خاطری هم از دیگر مسافرانی است که از مشهد مقدس به بابلسر آمده است، اظهار کرد: ساماندهی مشاغل دریا اصلا وضعیت مناسبی ندارد، شهرداری در این حوزه خوب عمل نکرده است.

این گردشگر ادامه داد: چندروزی که از مواهب الهی دریا بهره مند هستم چندان از امنیت حاکم از سوی بعضی از افراد راضی نیستم امیدوارم در این حوزه اقدامات لازم انجام شود زیرا در جذب گردشگر امنیت محیط در راس امور است.

به گزارش مجله خبری آبادی 118، مازندران با تمام موهبت الهی که هر کدام می تواند زمینه اقتصادی و اشتغال را برای مردم بومی منطقه فراهم کند، متاسفانه به دلیل موازی کارها تصمیم واحدی برای این سرمایه ها گرفته نشد.

به طور مثال تصمیماتی که برای بهره مندی از دریا گرفته می‌شود مقطعی است و فقط به طرح تابستانه معطوف می‌شود در حالیکه دریای خزر در تمام فصول سال و هر روز گردشگران زیادی را به سمت خود جذب می‌کند اما بدون متولی است.

انتهای پیام