ذات اقامتگاه‌های بوم‌گردی با کمی‌نگری در تضاد است

صادق کاظمیان در گفت‌وگو با مجله خبری آبادی 118 اظهار کرد: اقامتگاه‌های بوم‌گردی یا همان خانه‌های بوم‌گردی بر اساس معیارهای جهانی و استقبال داخلی درطی سال‌های گذشته در روستاهای ایران شروع به فعالیت کردند. هدف این اقامتگاه‌ها حرکت در راستای توسعه پایدار در مناطق روستایی و بافت‌های تاریخی است.

وی ادامه داد: به این معنی که در کنار حفظ معماری و احیاء بناهای تاریخی، فرهنگ و آیین‌های محلی، خوراک، پوشش مردم، گویش، موسیقی و حفاظت ازمحیط زیست برای افزایش رفاه جامعه محلی از طریق ایجاد مشاغل و زنجیره‌های وابسته به گردشگری اقدامات قابل توجه انجام گیرد. فعالیت این اقامتگاه‌ها باعث مهاجرت معکوس، رونق روستاها و حفظ صنایع دستی، ابنیه تاریخی و معماری بومی- محلی شده است.

دبیر جامعه حرفه‌ای اقامتگاه‌های بوم‌گردی ایران در خصوص تاثیرات منفی اقامتگاه‌های بوم‌گردی گفت: اگر در بحث تاسیس اقامتگاه‌های بوم‌گردی ظرفیت‌سنجی و امکان‌سنجی درست انجام نشود، جامعه محلی و بافت‌های تاریخی و طبیعی با اثرات مخربی روبه‌رو خواهد شد. در برخی مناطق صدور مجوز بیش از ضریب تحمل منطقه تاثیرات منفی روی آب، خاک، محیط زیست منطقه و فرهنگ جامعه میزبان گذاشته است. فلسفه اقامتگاه‌های بوم‌گردی با گردشگری انبوه در تضاد بوده و حضور انبوه گردشگران در دوره‌هایی خاص آسیب‌زاست.

دبیر جامعه حرفه‌ای اقامتگاه‌های بوم‌گردی ایران با اشاره به اینکه خراسان رضوی ظرفیت بالایی در جاذبه‌های فرهنگی، تاریخی و طبیعی دارد، تصریح کرد: در خراسان رضوی روستاهای بسیاری با جذابیت‌های تاریخی و فرهنگی داریم که در راستای توسعه گردشگری و احیاء فرهنگ آن‌ها می‌توان از اقامتگاه‌های بوم‌گردی بهره برد.

کاظمیان اضافه کرد: خوشبختانه در سال‌های گذشته تمرکز اداره‌کل میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی استان از صدور مجوزهای گسترده به سمت ارائه مجوز براساس ظرفیت‌های طبیعی، تاریخی و فرهنگی مناطق مختلف استان تغییر یافته است.

وی ادامه داد: البته با شناسایی ظرفیت مناطق می‌توان از صدور مجوز در مناطقی که تعدد مجوز وجود دارد، جلوگیری کرد و در مناطقی که ظرفیت‌های مغفول وجود دارد سرمایه‌داران و جامعه محلی را به این کار ترغیب کرد. در حال حاضر در استان نزدیک ۱۳۰ اقامتگاه دارای مجوز مشغول به فعالیت هستند و چیزی نزدیک به همین تعداد موافقت اولیه دریافت کرده‌اند.

دبیر جامعه‌ حرفه‌ای اقامتگاه‌های بوم‌گردی ایران گفت: شیوع کرونا و ضربه‌ای که به صنعت گردشگری وارد کرد، عاملی شد که افراد بدون مطالعه، برنامه‌ریزی و تحت تاثیر تبلیغات به سمت ایجاد اقامتگاه‌های بوم‌گردی نروند و همین عوامل باعث شده که تقاضا برای ایجاد اقامتگاه‌های بوم‌گردی در سراسر ایران کاهش یابد.

کاظمیان در خصوص تعطیلی اقامتگاه‌های بوم‌گردی در دو سال گذشته تشریح کرد: از تعطیلی اقامتگاه‌های بوم‌گردی به علت ساختار آن‌ها اطلاع دقیقی وجود ندارد؛ چراکه مدیران بسیاری از این خانه‌ها در آن ساکن هستند و در نتیجه تعداد زیادی از آن‌ها دایر بودند که به معنای فعال بودن آن‌ها نیست. در این مدت ۸۰ درصد این خانه‌ها فعال نبوده و در زمان کاهش محدودیت‌ها نیز با حداقل ظرفیت پذیرای مهمان بودند.

وی با تاکید بر اینکه ذات اقامتگاه‌های بوم‌گردی با کمیت‌نگری در تضاد است، عنوان کرد: فلسفه این خانه‌ها میزبانی شایسته و متناسب با فرهنگ بومی و ایرانی است و همانطور که در خانه ایرانی به مهمان نگاه کمی نداریم در این اقامتگاه‌ها نیز اصول مهمان‌نوازی به درستی اجرا می‌شود. برای مثال می‌توان گفت در اقامتگاه‌های بوم‌گردی به هیچ عنوان از لفظ مسافر یا مشتری استفاده نمی‌شود و تمام افراد مهمان خانه‌های بوم‌گردی هستند.

کاظمیان ادامه داد: در نهایت پس از یک دوره که اقداماتی پرشتاب در جهت توسعه کمی تاسیسات گرشگری انجام شد، کل جامعه اعم از متولیان حاکمیتی، جامعه محلی و سرمایه‌گذاران به این نتیجه رسیدند که ذات اقامتگاه‌های بوم‌گردی با توسعه پرشتاب و انبوه هماهنگی ندارد.

انتهای پیام