سوادکوه؛ مقصد گردشگری، نه مسیر عبور گردشگران
مجله خبری آبادی 118/مازندران شهرستان زیبای سوادکوه در حوزه گردشگری و جذب توریست، ظرفیتهای فراوانی دارد که در بسیاری از موارد ناشناخته مانده است.
سالهاست گردشگری شهرستان سوادکوه را با برج لاجیم، غار اسپهبد خورشید، پل ورسک و نهایتا دو سه نقطه شاخص دیگر میشناسیم و شاید این موضوع باعث راکد ماندن و عدم رونق اقتصاد گردشگری در یکی از زیباترین نقاط این کره خاکی شده است.
شهرستان سوادکوه با کوهستانهای سربه فلک کشیده، جنگل زیبای هیرکانی، رودخانهها، آبشارها، ییلاقات چشم نواز و غیره میتواند به مقصد بسیاری از گردشگران تبدیل شود و نه فقط مسیر عبور آنان!
کافیست بدون هیچ هدف و برنامهریزی خاصی و فقط از روی تصادف و به قول فرنگیها«رندم» پا به سوادکوه بگذاری و اجازه بدهی جاده و مسیر، خود تو را به دل زیبایی ببرد. آن وقت دیگر دل کندن از این بهشت زمینی، راحت نخواهد بود.
آبشارهای سوادکوه
آبشارهای “سله بن” در مسیر ورسک، ولیلا در منطقه کسلیان زیراب، آبشار چرات در منتهی الیه روستایی به همین نام و آبشار “گزو” از جمله چشم نوازترین و دل انگیزترین جلوههای طبیعت هستند که میتواند ساعتها هوش از سر تماشاگر خود ببرد. دسترسی به این آبشارها چندان سخت نیست و فقط باید کوله سفرت را ببندی!
امامزادگان، مرکز گردشگری معنوی
شهرستان سوادکوه میزبان صدها امامزاده و بقعه متبرک است که علاوه بر معنویت خاص این اماکن، دارای چشمانداز زیبا و البته امکانات اقامتی مناسبی هم هستند و میتوانند یک روز کامل و حتی شبانه روز را میزبان گردشگران و زائران باشند.
امامزاده عباسعلی روستای ملرد با قرار گرفتن در ارتفاعی حدود دو هزار متر، شکوه تماشای کوهستانهای اطراف را به زائر خود هدیه میدهد. یا امامزاده زینالعابدین در منطقه “سرت” راستوپی سوادکوه با جنگل انبوه و رودخانهی زلالش، تصویری مسحور کننده از زیبایی را به رخ تماشاگرانش میکشد.
دلبریهای طبیعت
سوادکوه در کنار آثار تاریخی و دستسازهای بشری، طبیعت حیرت انگیز و در برخی موارد بینظیری دارد که فقط باید دید و به خواندن و شنیدن اکتفا نکرد.
جاده جنگلی روستای”اساس” در ورودی شهر پلسفید یکی از شاهکارهای طبیعت و انگار جادهای به آسمان است. هر چند این جاده در همه فصلها دیدنیست. ولی پاییز را در این مسیر میتوان با همه وجود احساس کرد. رنگبندی دو طرف جاده ” اساس” در فصل پاییز در ابزار هیچ نقاشی پیدا نمیشود که نمیشود. آنقدر تنوع در زرد و سبز و بنفش و نارنجی این جاده میبینی که تا مدتها احساس میکنی خوابی و رویا دیدهای؛ و البته قدم زدن در این جاده یک رویای شیرین است که در” جاده اساس” تعبیر میشود.
“هلی چشمه” در منطقه ورسک یا بهتر بگویم عباسآباد نمونه دیگری از جلوه زیبای خداوندیست. مرتعی وسیع در ارتفاعی که رنج رسیدن را به لذتی ماندگار تبدیل میکند.
در “هلی چشمه” که قرار میگیری، راه آهن سه خط طلا و پل منحصر به فرد ورسک را در پایین دست خود میبینی و تازه شکوه این منطقه را درک میکنی و البته برای هر صاحب دلی، این بالا رفتن نتیجهای جز شکستن منیتها نخواهد داشت.
“پارک جنگلی آزادمهر” در کنار شهرکی به همین نام و در ابتدای جاده آلاشت، با معماری زیبا و دلنشین، سالها بهعنوان بهترین جلوههای ویژه و آتلیهای طبیعی برای عروس و دامادهای منطقه محسوب میشد تا با قدم زدن در مسیرهای سنگفرش شده که معمولا در زیر برگهای زرد پنهان میشد، زیباترین قاب زندگی خود را ثبت کنند.
این روزها با ایجاد امکانات رفاهی در این پارک، میتوان با جمعهای خانوادگی و دوستانه، در این مجموعه اتراق کرد و فارغ از دلتنگیهای روزگار، ساعاتی را به خوشی سپری نمود.
ییلاقات سوادکوه
در دیدار از شهرستان سوادکوه، از هر چه بگذری، از ییلاقات افسونگر، نمیتوانی چشم بپوشی.
در کنار همه ییلاقات مشهور سوادکوه، نقاطی وجود دارد که گردشگران کمتری شانس دیدار آن را داشتهاند و به همین نسبت از زیباییهای آن بیبهره ماندهاند.
روستای “گردنه سر” همانجایی است که دریای ابر را خواهی دید. روستایی که بالاترین ارتفاع را در شهرستان دارد و یکی از مرتفعترین روستاهای مازندران هم هست. در این روستا و در هوای آفتابی حتی دریا را میبینی و بعد از این همه شکوه و هیجان، فقط باید شاکر خالق این زیبایی بود.
قله و کوهستان “خرو و نرو” که جایگاهی ویژه در اشعار طبری، داستانها و افسانههای حماسی منطقه دارد، با یخچالهای طبیعی و دامنهی دلکش، کوهنوردان زیادی را به چالش میکشد. پای این کوهستان سر به آسمان سائیده، روستاهایی هستند که هر روزشان را با معاشرت و احوال پرسی “خرو و نرو” آغاز میکنند و اگر به این روستاها مسافرت کنی، تو هم شانس معاشرت با کوه را خواهی یافت.
این زیباییها و جلوهگری طبیعت، بخشی از ناشناختههای سوادکوه بود که در کنار دیگر آثار طبیعی و تاریخی مشهور شهرستان، باید دید و شناخت.
انتهای پیام