پویایی و پیشرفت یک جامعه در گرو افزایش امید افراد آن جامعه است

پروین فرج‌زاده در گفت‌وگو با مجله خبری آبادی 118 درخصوص روز امید و با اشاره به سخنی از امام علی(ع)، اظهار کرد: ایشان می‌فرمایند “آنچه که پیش از مرگ انسان را می‌کشد ناامیدی است” در روانشناسی نیز بر روی ناامیدی و احساس پوچی مباحث زیادی مطرح شده و از آن به عنوان یکی از دلایل اصلی افسردگی عمیق در افراد یاد می‌شود.

این روانشناس خانواده افزود: آنچه که پویایی و پیشرفت را در یک جامعه تضمین می‌کند امید به زندگی و پیشرفت است چراکه امید موجب می‌شود افراد نهایت نیرو و پتانسیل خود را به کار بگیرند تا به اهداف خود دست پیدا کنند اما زمانی که انسان امید خود را از دست می‌دهد درواقع خود را در رسیدن به اهداف زندگی ناتوان می‌بیند و این موضوع کارآمدی جامعه را نیز کاهش می‌دهد.

وی با بیان اینکه احساس داشتن کنترل بر اوضاع یکی از ویژگی‌های امیدواری افراد است، ادامه داد: انسان‌های امیدوار احساس می‌کنند بر خود، فعالیت‌هایی که دارند و اهداف خود متمرکز هستند و این تفکر را دارند که می‌توانند در زندگی به موفقیت دست پیدا کنند اما انسان‌های ناامید احساس می‌کنند کنترل هیچ موضوعی را در دست ندارند و هیچ‌گاه امور آن‌ها به نتایجی که انتظار دارند نمی‌رسند.

فرج‌زاده عنوان کرد: یک آزمایش ساده روانشناسی در دو مرکز نگهداری از سالمندان نشان می‌دهد اگر خود کار آمدی و امیدواری در بین افراد سالمند به وسیله انجام کارهای ساده‌ای مانند نگهداری از گلدان و انجام سایر امور روزانه افزایش پیدا کند بهداشت روانی همچنین سلامت جسمانی آن‌ها نیز افزایش پیدا خواهد کرد.

این روانشناس خانواده اضافه کرد: ناامیدی می‌تواند به افراد القا شود و بنابراین باید به سالمندان و کودکان کمک شود تا در امور خود به موفقیت دست پیدا کنند همچنین لازم است به این افراد اموری واگذار شود که از توانایی انجام آن‌ها برخوردار باشند، موضوع دیگری که در ارتباط با کودکان و سالمندان اهمیت دارد این است که در برخورد با آن‌ها به گونه‌ای رفتار نشود که احساس کنند توانایی انجام کاری را ندارند چراکه این نوع رفتار می‌تواند آن‌ها را دچار یاس و ناامیدی کند.

وی با بیان اینکه انسان‌های نا امید درواقع مردگان متحرک هستند، تصریح کرد: درواقع پیش از آن که مرگ طبیعی افراد نا امید فرا برسد آن‌ها مرده‌اند و به همین جهت پویایی و تحرک در زندگی ندارند.

فرج‌زاده با بیان اینکه شادابی یکی از مهم‌ترین اثرات امیدواری در افراد است، یادآور شد: وضعیت اجتماعی و اقتصادی نقش موثری در میزان شادابی و سرزندگی موجود در جامعه دارد درواقع باید شرایطی ایجاد شود که رفاع نسبی افراد تامین شود همچنین با توجه به اینکه بیان شد احساس خود کار آمدی موجب افزایش امید در انسان می‌شود بنابراین باید تلاش شود افراد جامعه براساس توانایی‌هایی که دارند به ایفای نقش بپردازند.

این روانشناس خانواده بیان کرد: دشمنان درحال حاضر درحال تبلیغات گسترده علیه ایران هستند و درواقع یک جنگ روانی راه‌اندازی کرده و مدام درحال تلاش برای ناامید کردن نسل جوان ایرانی هستند و همین موضوع نیز وظایف مسئولان فرهنگی کشور را چندین برابر می‌کند چراکه لازم است برنامه‌ریزی جامعی در این زمینه انجام شود تا تبلیغات دشمنان خنثی شوند البته فراهم شدن شرایط حداقلی برای رشد، پویایی و سرزندگی جامعه نیز از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است.

وی افزود: ایجاد تغییر در محیط شهری نیز می‌تواند نقش موثری در روحیه افراد و درنتیجه افزایش امید در آن‌ها داشته باشد درواقع با صرف هزینه اندک برای نو شدن محیط زندگی شهروندان می‌توان شرایط بهداشت روانی بهتری را برای آن‌ها فراهم کرد

فرج‌زاده با اشاره به نقش افراد در افزایش امید درونی خود، ادامه داد: مهم‌ترین موضوع طرز فکر افراد است بنابراین در ابتدا لازم است فکر و ذهن شخص از موضوعات بیهوده که منجر به ناامیدی او می‌شوند پاک شود در مرحله بعد نیز فرد باید به انجام فعالیت‌هایی مشغول شود که به آن‌ها علاقه داشته اما در اثر ناامیدی انجام این فعالیت‌ها را متوقف کرده است.

این روانشناس خانواده عنوان کرد: ایجاد تغییرات کوچک مانند رفتن به مسافرت، یافتن سرگرمی‌های لذت‌بخش و جدید، انجام فعالیت‌های ورزشی و شرکت در کلاس‌های ورزشی، مطالعه کتاب، تماشای فیلم، داشتن سرگرمی‌های هنری و حضور در جمع‌های گوناگون از جمله اموری هستند که پرداختن به آن‌ها می‌تواند امید را در افراد افزایش دهد البته شاید در ابتدا تغییر زندگی برای افراد ناامید دشوار باشد اما اگر خود اشخاص تصمیم جدی برای تغییر زندگی داشته باشند موفق خواهند شد.

انتهای پیام