در پیشرفت و کار برای زنان دارای رکورد هستیم

دکترفریبا علاسوند صبح امروز چهارم بهمن ماه در نشست تخصصی مشاوران امور بانوان ادارات استان کرمان اظهار کرد: ظاهرا یا واقعا بخش عمده‌ای از سیاست‌مداران، مدافعان حقوق زن و کنشگران در دنیا به دنبال حل مسائل زنان در ابعاد جهانی، منطقه‌ای و ملی هستند.

وی افزود: از زمانی که حل مسائل زنان در دنیا مطرح شده کارهای زیادی انجام شده و ممکن است ما برخی از کارها را به لحاظ مبانی و اهداف قبول نداشته باشیم، اما اینکه کارهای زیادی صورت گرفته، قابل انکار نیست.

علاسوند بیان کرد: این کارها مدل و روش‌هایی دارد که اگر شناخته شده و چارچوب‌ها بهتر درک شود که میزان موفقیت یا شکست ناشی از چیست؟ در روش‌های ما نیز موثر است.

این پژوهشگر حوزه زنان گفت: بی‌تردید یکسری اهداف در کارهایی که انجام می‌شود، وجود دارد و کوشش‌های اولیه‌ای که در سطوح بین‌المللی برای حل مسائل زنان صورت گرفت، در واقع کارش مفهوم‌سازی و هدف‌سازی برای این بود تا بعدا مسائل زنان مدیریت و حل شود.

وی در ادامه با بیان اینکه مشکل این است که ما خیلی وقت ها در مبانی متوقف می شویم و عملیاتی نیستیم، اظهار کرد: اولین کوشش جهانی برای حل مسائل زنان در ۱۹۶۹ بود و اعلامیه رفع تبعیض علیه زنان تصویب شد. ۱۰ سال بعد کنوانسیون رفع تبعیض علیه زنان نوشته شد که این کنوانسیون حقوق زنان را فهرست نکرده اما یکی از حوزه های مفهومی مهمی که آنها می چینند، تبعیض را تعریف می کند.

علاسوند با بیان اینکه نمی‌شود کسی که در حوزه مسائل زنان در هر سطحی کار می‌کند، از برخی اسناد پایه این حوزه مطلع نباشد، افزود: کنوانسیون حقوق زنان تبعیض را اینگونه تعریف می‌کند که هرگونه تمایز بر اساس جنسیت تبعیض است و این مفهوم تفاوت‌های مربوط به جنسیت را مطرح می‌کند و در مجموع به دنبال جهانی سازی یکسری از مفهوم‌ها هستند.

عضو ارشد پژوهشکده زنان گفت: یکی از مهم‌ترین مبانی که دارند، کار روی معنا و مفهوم “Gender” (جنسیت) است که بزرگ‌ترین اشتباه ما در کشور این بود که به جنسیت معنا کردیم در حالی که در کشورهای دیگر همین معناست و در واقع ” Gender” یک ایدئولوژی و مفهوم پویا و در حال تغییر است.

وی ادامه داد: از سال ۲۰۰۰ به این سمت، “”Gender را به معنای انواع جنسیت‌ها گرفتند و این فاجعه هزاره سوم است که نمی‌دانیم به کجا می‌رسد.

علاسوند تصریح کرد: این مسئله مهمی است که وقتی آنها یک دسته مبانی را وسط می‌گذارند، شک نکنید آن مبانی را تا جزئی‌ترین اسناد عملیاتی خودشان محل توجه قرار می‌دهند.

وی بیان کرد: اهداف آنها روشن است و هدف اصلی آنها در بحث زنان برابری جنسیتی است و عدالت جنسیتی یک راهبرد موقتی برای رسیدن به برابری جنسیتی است.

این پژوهشگر حوزه زنان اظهار کرد: در سال ۱۹۹۵ یک سند عملیاتیِ اقدام محور نوشته می‌شود که به سند پکن معروف و در واقع یک برنامه اقدام است. مسائل این سند هنوز تازگی دارد مثل زنان و آموزش، زنان و اشتغال، زنان و حقوق بشر و در این موضوعات ۱۲ عرصه تعریف کرده است.

وی افزود: در سند پکن اقدامات اجرایی، آموزشی، رسانه‌ای و … مشخص است و اینکه چه نهادی چه کاری را انجام بدهد؛ رسانه قطعا وظیفه دارد به آگاهی بخشی بپردازد.

علاسوند با اشاره به تدوین اسناد مختلف و عملیاتی نشدن آنها عنوان کرد: اگر انسان‌ها اینقدر جناحی و خطی فکر نکنند و بر اساس مشکلات واقعی سند فراجناحی بنویسند، می‌تواند برنامه اقدام و عمل همه دولت‌ها و جناح‌ها قرار بگیرد؛ این اشتباه است که هر نهادی برای خودش پژوهش کند در حالی که نهاد اجرایی کارش اجراست.

وی گفت: جامعه قدرتمند زنان جامعه‌ایست که بتواند تعدادی از مسائل را به عنوان اولویت‌ها به تفاهم تمام کسانی که بودجه‌ها را تقسیم می‌کنند، برساند و این هم‌افزایی را ایجاد کند و در گام اول باید مسائل را اولویت‌بندی کنیم.

عضو ارشد پژوهشکده زنان با اشاره به اینکه باید اهداف متنوع و متکثر داشته باشیم و هر سازمانی بخشی را دنبال کند، افزود: یکی از مهم‌ترین مسائل در استان‌ها آسایشگاه‌های روانی است که ابعاد زنانه دارد. گاهی خانواده، پسر بیمار را رها می‌کند که از خانه بیرون برود اما نمی‌شود این برخورد را با دختر بیمار کرد و سر کردن با یک دختر بیمار روانی خیلی سخت است.

علاسوند تصریح کرد: مسائلی را زنان و دختران دارند که به هیچ وجه مردان ندارند و بدتر از این وضعیت، این است که هیچ کس در استان‌ها به برخی از این مسائل فکر هم نمی‌کند و می‌بینیم آمار برخی مسائل خیلی بالاست.

وی بیان کرد: باید مسائل را در یک اتاق فکر به تفاهم رسانده و هر دستگاهی اقدام خود را درخصوص کلان مسئله انجام دهد و امیدوارم استان کرمان به عنوان پایلوت این کار را دنبال کند.

عضو ارشد پژوهشکده زنان با بیان اینکه آموزش بحث بسیار بسیار مهم و حوزه حساسی است، گفت: برخی کشورها در سال ۲۰۱۵ اولویت را بر حوزه آموزش گذاشتند و گفتند آموزش با کیفیت برای همگان تا ۲۰۳۰ و برای آن ۱۶ هدف نوشتند؛ اولویت آموزش مسئله‌ای است که باید ماها نیز در دستور کار بگذاریم.

علاسوند در بخش دیگری از سخنانش گفت: در کشورهای مختلف ادراک سنجی و احساس سنجی از کارهایی است که در پیامد برخی اقدامات انجام می‌دهند.

این پژوهشگر حوزه زنان با بیان اینکه برگزاری کنگره زنان تاثیرگذار در مقطع کنونی کار هوشمندانه‌ای بود، تصریح کرد: تخریب این همایش موجب می‌شود مردم احساس بدتری داشته باشند.

وی افزود: اینکه فکر کنیم بدبخت‌ترین موجودات روی زمین ما ایرانی‌ها هستیم خیلی احساس غلطی است؛ درصدی وجود دارد و همه جای دنیا مشکلات از جمله زنان فقیر، دارای مشکلات چندوجهی و … هست اما این احساس و ادراک باید برای سیاستمدار ما مهم باشد و اطلاع‌رسانی کند.

علاسوند بیان کرد: ادراک سنجی گاهی به برنامه‌های ما کمک می‌کند و جزء اقدامات بسیار مهم است.

انتهای پیام