چرا برخی دانش‌آموزان نسبت به درس خواندن بی‌انگیزه می‌شوند؟

 لیلا صادقی در گفت‌وگو با مجله خبری آبادی 118، درخصوص علل بی‌انگیزگی دانش‌آموزان نسبت درس خواندن، اظهار کرد: برخی نوجوانانی که علاقه‌مند به مطالعه بوده‌اند، برای مدتی ساعت مطالعه‌شان کم می‌شود و برایشان سوالاتی مطرح‌ می‌شود که نمی‌دانم چه هدفی دارم، به چه چیزی علاقه‌مندم؟ و…، پیامی که در این سوالات وجود دارد این است که نوجوان به مشکل بی‌هدفی و بی‌انگیزگی خود اعتراف کرده است.

وی گفت: معمولا دانش‌آموزانی که اغلب کارهایشان را ناتمام می‌گذارند، کارها و تکالیفی را که بر عهده دارند، انجام نمی‌دهند، برای حل مشکلات خود تلاشی نمی‌کنند، نمی‌توانند برای خود تصمیم بگیرند، منتظرند دیگران به آن‌ها کمک کنند، بی‏‌توجه و بی‌دقت کارهای خود را انجام می‌دهند، برای انجام ندادن وظایف و تکالیف خود بهانه می‌آورند، از مسئولیت فرار می‌کنند، اغلب اوقات خود در رویا هستند و تمرکز پایینی در انجام کارها یا تکالیف دارند نسبت به مطالعه و درس خواندن بی‌انگیزه می‌شوند.

این متخصص روانشناسی حوزه کودک و نوجوان ادامه داد: در این مواقع، والدین باید گفتگویی موثر با نوجوان با استفاده از طرح سوال انجام دهند؛ به عنوان مثال از او بپرسند که چه چیزی باعث افت انگیزه او شده؟، در گذشته به چه چیزی علاقه داشته است و چه چیزی باعث شد علاقه او کاهش یابد؟، این سوالات و سوالات مشابه به نوجوان کمک می‌کند که خودش را بشناسد.

صادقی تصریح کرد: به کار بردن جملاتی از سوی والدین مانند اینکه «کلی پول برایت خرج کردیم و نباید زحمات ما را هدر دهی»، «تو آبروی خانواده هستی»، «اگر درس نخوانی بدبخت می‌شوی» و یا تفکرات آسیب‌زای خود نوجوان مانند اینکه «اگر درس نخوانم بدبخت می‌شوم»، منجر به ایجاد فشار روانی و استرس و کاهش انگیزه در او خواهد شد. این درحالیست که این موضوع تنها با مدیریت افکار و هیجانات کنترل می‌شود.

وی در این راستا به والدین توصیه کرد تا با شناخت نوجوان و توانایی‌هایی‌های او، انگیزه‌های درونی را برای انجام کارهایش در او ایجاد کند.

این متخصص روانشناسی حوزه کودک و نوجوان در توضیح بیشتر گفت: به عنوان والدین یک کودک، شما بزرگترین هوادار و تشویق‌کننده فرزند خود هستید. آن‌ها کارهایی را انجام می دهند تا شما را وادار به تشویق کنند. این وظیفه شماست که به فرزند خود در زندگی انگیزه دهید و در صورت نیاز به او کمک کنید. مثلاً از کودک خود بخواهید تا اهداف کوتاه و بلند مدت خود را بنویسد. به فرزندتان اعتماد کنید، به آن‌ها بگویید که چقدر عالی هستند و هرگونه شک و تردید را از خود دور کنید. علاقه‌مندی‌های فرزند خود را بشناسید و در مورد آن‌ها با او صحبت کنید یا به آن‌ها گوش دهید.

انتهای پیام